डाॅक्टरांच्या गोष्टी.


चवथीला असताना आन्या मानेला पायात पाय घालून पाडलोतो. त्यचा गूडगा फूटला. मग आम्ही चारजण हून त्यला दवाखान्याला नेलं. आमच्या गावात एक डाक्टर आहे, त्यो आधी कमपाऊंडर हूता. त्यांच्याकडं कुठलीच पदवी नाही. तरीबी त्यचा गुण येतोय असं गाव म्हणतंय. आन्याला नेलो तर स्पिरिट ऊजव्या हाताला चोळला आणि इंजेक्शन डाव्या हाताला दिला.
.....................................................
शाळेत दोन वर्षातंन एकदा धनूर्वातंच इंजेक्शन द्यायला एक बाई यायची. ती ह्यकनी हूती. कंबरंतच इंजेक्शन द्यायची. गडबडगडबड करत पुढं व्हायचो आणि बिनइंजेक्शन घेता चड्डी चोळत वर्गाबाहेर पडायचो. एकदा मास्तरंन धरलं. कुठ चाललायस ? म्हणटला. मी म्हणटलो आऊट आलंय बर्फ लावायला. परत धरून मला वर्गात नेला आणि इंजेक्शन केला.
...................................................
मी जन्मल्यावर लगेच माझं तिसर्या महिन्यात हरण्याचं ऑपरेशन झालं होतं. मला त्यातलं काहीच आठवत नाही. घरच्यांना सगळं आठवतं.
...................................................
एकदा दाढवाणला पैण उटलंत. आज्जी पैण लिवायची. तिनं पैण लिवलीती पण कमी झालं नही. मग सांगलीच्या शहा डाॅक्टरच्या दवाखाण्याला मी आणि आज्जा गेलो. इंजेक्शन म्हणटलं की मला भ्या वाटायची. अजूनपण वाटते. शहा डाॅक्टर चांगला. दवाखना बी भारी हूता. आणि आत गेलो तर ते इंजेक्शन पण देत नव्हते. फक्त औषध लिहून दिलं. मी म्हणटलं तुम्ही चांगलं हायीसा. तिथंच त्यांच्या कपाटात एक खेळण्यातली गाडी होती. मला ती आवडलीती. मी सारखं तिकडंच बघालतो. ते खुर्चीतंन ऊठले आणि आणि कपाटातली ती गाडी काढून मला दिली. आणि म्हणटलं अभ्यास करायचं. आज्जांच्या बरोबर येताना मी ती गाडी स्टँडवरपण हाताने ढकलत होतो.
.................... .............................
अकरावीत असताना डोक्यात चाई झालती. थोडे केस गेलते. कितीही उपचार केलं तरी काय होत नव्हतं. टोपी घालून वैतागलोतो. मग आमच्या डाॅक्टरानी औषध लिवून दिलं. ते जयसिंगपूरातंन आणलो. मग ती बाटली त्यांना दिली. ते म्हणटले कुणाला तर घेवून ये. नांदणीच्या मम्मीच्या काकांना म्हणजे माझ्या चुलत आज्जांना घेवून गेलो. तर डाॅक्टरमामा म्हणटले, डोक्यात इंजेक्शन द्यायचं आहे. मी घाबरलो. डब झोपलो इंजेक्शन डोक्यात घूसवलं एकदम कळ आली, डोस्कं फिरलं. नर्सला व्हलपाटीतंच दिलो. मग साताठजण झाले आणि घच्च दाबून धरले. मग इंजेक्शन दिलीत. अठरा इंजेक्शन झाले. डाॅक्टरानी दिलेलं शाम्पू वापरलो आणि केसं आले परत.
नाहीतर मी खूप घाबरलोतो. आत्ता कसं व्हायचं ? म्हणून.
..................................................
मित्राला अपेंडीक्स झालतं गेल्यावर्षी. मो त्याला घेवून गेलो दवाखण्यात. शनिवार होता. ऑपरेशन कधी करायचं हा विषय होता. हा मला आधीच सांगितलाता सोमवारच्या पुढं कधीही करूयात. कारण सोमवारी हा छावीला घेवून मुव्हीला जाणार होता. डाॅक्टरच्या केबीनातंन बाहेर काढलो ह्याला आणि डाॅक्टरला म्हणटलं सोमवारीच करून टाका. हा नंतर आत आला तोपर्यंत आम्ही ठरवलंत. ह्या गड्यानं मला शिव्या घातल्या. मला त्यच्या प्लॅनचं वाट लावल्याच आनंद झालतं. सोमवारी ऑपरेशन झालं. डाॅक्टर म्हणटला, एकदिवस जरी पुढं गेलं असतं तर फूटलं असतं. मग मित्राला बर वाटलं.
....................................................
2015 सालात मी एकही इंजेक्शन घेतलं नाही. किंवा दवाखण्याला गेलो नाही. 

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

ट्रकडायव्हरांचे काय चुकले?

इमेज
भारतातील प्रत्येक व्यक्तीबरोबर ट्रकचा कधी ना कधीतरी संबंध आलेला असतोच.  कोणतीतरी एखादी तरी वस्तू ट्रकमधूनच येते. ट्रकडायवर हा पेशा रिस्की असतो. घरातून पंधरा दिवस महिनाभर तो बाहेर असतो. आणि पगार म्हणाल तर त्याच्या मानाने अत्यल्प असतो.  घरापासून अनेक दिवस बाहेर असतो.  बाकीच्या तुमच्या हाफीसातील ड्युटीवर तुम्ही डुलकी मारू शकता, टंगळमंगळ करू शकता पण ड्रायवर हा पेशा असा आहे की तिथं सेकंदाच्या शंभराव्या भागाला सुद्धा अलर्ट राहावं लागतं.  अपघात हे अपघात असतात. जाणूनबुजून कुणालाही कुणी मारायचं धाडस करत नाही. नजरचुकीने अपघात घडतात त्याला पुर्वी दोन वर्षे शिक्षा होती.  आता अमितभाईंनी ती शिक्षा १० वर्षांवर नेली. मूळात अशी काही जरूरत नव्हती. ट्रकडायवर होणे हीच तशी एक मोठी शिक्षा आहे. त्यावर अमितभाईंनी आणलेला कायदा म्हणजे नरकात जन्माला एखादा जाणार असेल तर तो भारतात ट्रकडायवर होईल अशी परिस्थिती करून ठेवली आहे. ट्रकचा अपघात झाला की, पुढे असणारा वाहनधारक शक्यतो वाचत नाही तो मरतोच. मात्र अशावेळी मॉब असा काही खवळतो की ट्रकडायवरचा जीव घेऊनच तो शांत होतो.  त्यामुळे डायवरला तिथून पळून जाण्याशिवाय काही पर्य
अधिक वाचा

भाजपची उलटी गणती वेगाने सुरू झालेली आहे.

इमेज
राहूल गांधीची काल फ्रान्स मध्ये एका विद्यापीठात मुलाखत झाली. त्यात तो थेट चायनावर निशाणा साधतो आहे. त्यांच्याकडे असणारी हुकूमशाही आणि म्हणून असणारी कामगारांची पिळवणूक हे मुद्दे त्याने मांडले. चायना को लाल आँखे दिखाना चाहीए वाले मोदीजी चीन भारतावर अतिक्रमण करत असताना चुपचाप बसले आहेत हे अख्खा देश उघड्या डोळ्यांनी पाहत आहे. तिथं राहूलने आता आंतरराष्ट्रीय पातळीवर हे मुद्दे मांडले आहेत. जगभरातील पत्रकार जी २० परिषदेसाठी आले आहेत. देशात घेत नाहीत ते ठीक पण इतर देशांच्या पत्रकारांशी मोदींना बोलता आलं असतं पण तिथंही त्यांनी ५६ इंची छाती दाखवली नाही ती पत्रकार परिषद टाळली.  हे झालं मोदी राहूलचं. आता देशातलं वातावरण पाहीलं तर जवान चित्रपट जोरदार हिट होत आहे. त्यात शाहरूख खानने कुणाविरूद्ध काय आवाज उठवला आहे हे चांगलंच सर्वांना माहीत आहे. शाहरुख खानची जवान वरून वाहवा होत आहे. देशभरात सिनेमा हाऊस फुल्ल आहे. पण त्यातील संदेश ही तरूण वर्ग गांभीर्याने घेत आहे हे महत्त्वाचं. शाहरुख खान ने मतदानाविषयी केलेलं भाष्य लोकांच्या दीर्घकाळ स्मृतीत राहणारं आहे.  देशभरात भाजपाविरोधी लाट मोठ्या प्रमाणात दिसून य
अधिक वाचा

पावसाचं आवाज कसा येतं

पाऊस पडालाय. पावसाचं आवाज कसा येतंय. च्किठच्कप्च असं मेणकागदावर पडल्यावर येतंय. मातीत पडलं की सूरवातीला आवाज येत नही, नंतर येतो. माती ही पोरांच्या डोक्यासारखी असते, पोरांचे डोके जास्त भिजते पोरींचं डोकं कमी. कमी डोकं म्हणजे कमी भिजतंय. कारण पोरींचे डोस्के नाही, केस लांबडे असतात, ऊतार असल्याने पाणी घसरून जातंय. पावूस डोक्यात जात नाही. आता वेणीतल्या एखाद्या केसाचे मूळ शोधणे हे कठीण काम. नवीन- ऋषीचे कूळ आणि वेणीतल्या केसाचे मूळ शोधू नये.  ऊसाच्या पाल्यासारखे मोकळे केस सोडणार्या  पोरी भारी दिसतात. व्हरायटी फक्त 86032सारखी पाहीजे. पोरींचा विचार करायला नको. पावसाचा आवाज. पावसाच्या ठेंबाचा आवाज. पिच्चरात दाखवतात तसं नसतं. पावसाची आई म्हणजे समूद्र, पावसाचा बाप म्हणजे सूर्य. पावसाची बहीण नदी, पावसाचा भाऊ वढा. असं यांच कुटूंब. ढग म्हणजे गर्भाशय. पाऊस नोकरीला शेतात जातो, बादगड संगतीने गटारीत जातो, संस्कार चांगले असतील तर गाय पावसाचे पाणी पिते. हे म्हणजे पुण्याई, गोमूत्र म्हणजे सुवर्णस्वर्ग. पावसाची आई बा काढायला नको. पावसाचा आवाज. पाऊस पाण्यात पडला की टुब्बुक अस आवाज येतंय. मग भाकर्या ऊठत जातात.
अधिक वाचा