मला कधीकधी बरं वाटतं.

एका पोरगीबरोबर बोलत होतो, दोनचार महिने भारीपैकी. ती माझ्या लांबच्या मामाच्या मुलीची मैत्रीण होती. म्हणजे त्या मुलीचं ह्या आमच्या मामाच्या घरी येणं जाणं होतं. मामा मम्मीपेक्षा मोठ्ठा तरीपण आक्का म्हणतो. एकदा तो मला भेटला आणि म्हणटला काय आमची पोरगी कशी आहे ? 
मी हादरलो, भेदरलो, डोस्कं गच्च झालं. तरीपण नाटकीपणाच आव आणत कोण पोरगी ? म्हणटलं. तो म्हणटला आमची आक्का रे ! 
मग बरं वाटलं. नाहितर त्या मामाचं टक्कल संध्याकाळच्या सात वाजता पण आग वकणारं सुर्य वाटत होतं.
.............................................
एक मैत्रिण माझ्यापेक्षा वयानं एकवर्ष मोठ्ठी आहे. तिचा वाटसप नंबर गावला. म्हणजे तिच मला मेसेज केली. मग मी पण सुट्टी द्यायची नहो म्हणटलो आणि रात्री बारा काय पहाटं एक काय मोबाईलात चार्जिंग संपतंय म्हणून झोपायच्या ठिकाणी स्विच बोर्डच तयार करून चॅटींग करू लागलो. महिनादोनमहिना गेल्यावर चारपाचदा भेटल्याबोलल्यावर एकदिवस चांगल चार स्क्रिनशाॅट भरतील एवढा मेसेज उर्फ प्रेमपत्र टायीप केलो. अर्धा तास वाचली आणि रिप्लाय दिली नरद्या बेक्कारा !म्हणटली. मग मी तिच्याबरोबर बोलायचंच बंद केलो. त्याच दिवशी संध्याकाळी तिचा मोठ्ठा भाऊ आणि बाबा एकदम दिसले. मी बिनबोलता सटकायच्या बेतात होतो तेवढ्यात त्या भावानं जोरात बोलवलं श्रेण्या !
बोंबलंल म्हणटल हि दोघं मिळून निरमा लावत्यात असं वाटलं. तर तिचा भाऊ म्हणटला आमची एक म्हस द्यायची हाय कुणाला लागली तर सांग. मी थरथरत म्हणटल सांगतो नही गिराईकच घिवून येतो. मग धडधड बंद झाली आणि आतल्याआत दिल डान्स मारे झालं.
................................................
एकदा कोल्हापूरला एका जवळच्या मैत्रीणीबरोबर विद्यापिठात गेलतो. असंच हिंडायला. जाताना रेल्वेन गेलो. येताना यष्टीनं. ईचलकरंजीतन थेट जायच्या वाटणीच व्हाया यष्टीनं जयसिंगपूरला जायची दूर्बुद्धी सूचली. माझ्या गावावरून यष्टी जाणार होती. साहजिकच गावातली कोणतर असणार बघणार आणि गावभर हुणार मग गावातन घरापर्यंत कळणार ही भिती मनात होती. म्हणून मी म्हणटलं तु आधी जाऊन बस मग नंतरनं मी येतो. ती म्हणटली तु गंडवतोस मला या बसमध्ये बसवून तु दूसर्या गाडीतन जाशील. मग तीनं माझ मोबाईल ओलीस ठेवून घेतला. आणि वर गेली यष्टीत. तेवढ्यात गावातलं एकटं बी आलंच म्हणटलं गावाकडं जात्या काय ? मी म्हणटलो नही जात अजून अर्ध्या तासानं. मग ते गेलं. कोण नही ते बघून पद्धतशीर डायवर यायच्या टायमाला गेलो तर ही शेवटच्या काॅर्नर शिटाला. गाडी पाचशे मीटर गेली नशील तेवढ्यात स्टाप आला. जूनी वर्गमैत्रीण तिच्या पोराला अधिक जाउबाईला घेवून आली ते थेट शेवटच्या शिटवर. मग मी तिच्या पोरग्याला घेवून उगचच नको नको त्या गोष्टी तळमळीन विचारलो. तेवढ्यात मास्तर अवतरला. हिकडं डावानं तिकीट काढलं आणि वरनं उपकारार्थ मी काढलंय म्हणून सांगितलं. एवढ्या उशीर गंडवलेल्यावर पाणी गेलं. खरं काय ते तिनं ओळखलं. त्यानंतर एकदा सगळे एकत्र भेटणार होते त्यावेळी ती वर्गमैत्रीण आलीती ती कुठतर बोंबलून व्यक्त व्हायची चारचौघात या विचारानं मी घाबरलो होतो. नंतर तासाभरानं तीच म्हणटली मी काय कुणाला सांगितलं नाही. मी म्हणटलं सांगू पण नकोस.
...........................................
सतराशे साठ गोष्टी केल्या की बोंबाबोंब होते. पुढचा माणूस कसा येतो काहीच कळत नाही. आज परत एकट्यानं विचारलं काय म्हणत्या ?
कोण ?
तब्येत ओ.
मी म्हणटलं मला कधीकधी बरं वाटतं.

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

ट्रकडायव्हरांचे काय चुकले?

इमेज
भारतातील प्रत्येक व्यक्तीबरोबर ट्रकचा कधी ना कधीतरी संबंध आलेला असतोच.  कोणतीतरी एखादी तरी वस्तू ट्रकमधूनच येते. ट्रकडायवर हा पेशा रिस्की असतो. घरातून पंधरा दिवस महिनाभर तो बाहेर असतो. आणि पगार म्हणाल तर त्याच्या मानाने अत्यल्प असतो.  घरापासून अनेक दिवस बाहेर असतो.  बाकीच्या तुमच्या हाफीसातील ड्युटीवर तुम्ही डुलकी मारू शकता, टंगळमंगळ करू शकता पण ड्रायवर हा पेशा असा आहे की तिथं सेकंदाच्या शंभराव्या भागाला सुद्धा अलर्ट राहावं लागतं.  अपघात हे अपघात असतात. जाणूनबुजून कुणालाही कुणी मारायचं धाडस करत नाही. नजरचुकीने अपघात घडतात त्याला पुर्वी दोन वर्षे शिक्षा होती.  आता अमितभाईंनी ती शिक्षा १० वर्षांवर नेली. मूळात अशी काही जरूरत नव्हती. ट्रकडायवर होणे हीच तशी एक मोठी शिक्षा आहे. त्यावर अमितभाईंनी आणलेला कायदा म्हणजे नरकात जन्माला एखादा जाणार असेल तर तो भारतात ट्रकडायवर होईल अशी परिस्थिती करून ठेवली आहे. ट्रकचा अपघात झाला की, पुढे असणारा वाहनधारक शक्यतो वाचत नाही तो मरतोच. मात्र अशावेळी मॉब असा काही खवळतो की ट्रकडायवरचा जीव घेऊनच तो शांत होतो.  त्यामुळे डायवरला तिथून पळून जाण्याशिवाय काही पर्य
अधिक वाचा

भाजपची उलटी गणती वेगाने सुरू झालेली आहे.

इमेज
राहूल गांधीची काल फ्रान्स मध्ये एका विद्यापीठात मुलाखत झाली. त्यात तो थेट चायनावर निशाणा साधतो आहे. त्यांच्याकडे असणारी हुकूमशाही आणि म्हणून असणारी कामगारांची पिळवणूक हे मुद्दे त्याने मांडले. चायना को लाल आँखे दिखाना चाहीए वाले मोदीजी चीन भारतावर अतिक्रमण करत असताना चुपचाप बसले आहेत हे अख्खा देश उघड्या डोळ्यांनी पाहत आहे. तिथं राहूलने आता आंतरराष्ट्रीय पातळीवर हे मुद्दे मांडले आहेत. जगभरातील पत्रकार जी २० परिषदेसाठी आले आहेत. देशात घेत नाहीत ते ठीक पण इतर देशांच्या पत्रकारांशी मोदींना बोलता आलं असतं पण तिथंही त्यांनी ५६ इंची छाती दाखवली नाही ती पत्रकार परिषद टाळली.  हे झालं मोदी राहूलचं. आता देशातलं वातावरण पाहीलं तर जवान चित्रपट जोरदार हिट होत आहे. त्यात शाहरूख खानने कुणाविरूद्ध काय आवाज उठवला आहे हे चांगलंच सर्वांना माहीत आहे. शाहरुख खानची जवान वरून वाहवा होत आहे. देशभरात सिनेमा हाऊस फुल्ल आहे. पण त्यातील संदेश ही तरूण वर्ग गांभीर्याने घेत आहे हे महत्त्वाचं. शाहरुख खान ने मतदानाविषयी केलेलं भाष्य लोकांच्या दीर्घकाळ स्मृतीत राहणारं आहे.  देशभरात भाजपाविरोधी लाट मोठ्या प्रमाणात दिसून य
अधिक वाचा

पावसाचं आवाज कसा येतं

पाऊस पडालाय. पावसाचं आवाज कसा येतंय. च्किठच्कप्च असं मेणकागदावर पडल्यावर येतंय. मातीत पडलं की सूरवातीला आवाज येत नही, नंतर येतो. माती ही पोरांच्या डोक्यासारखी असते, पोरांचे डोके जास्त भिजते पोरींचं डोकं कमी. कमी डोकं म्हणजे कमी भिजतंय. कारण पोरींचे डोस्के नाही, केस लांबडे असतात, ऊतार असल्याने पाणी घसरून जातंय. पावूस डोक्यात जात नाही. आता वेणीतल्या एखाद्या केसाचे मूळ शोधणे हे कठीण काम. नवीन- ऋषीचे कूळ आणि वेणीतल्या केसाचे मूळ शोधू नये.  ऊसाच्या पाल्यासारखे मोकळे केस सोडणार्या  पोरी भारी दिसतात. व्हरायटी फक्त 86032सारखी पाहीजे. पोरींचा विचार करायला नको. पावसाचा आवाज. पावसाच्या ठेंबाचा आवाज. पिच्चरात दाखवतात तसं नसतं. पावसाची आई म्हणजे समूद्र, पावसाचा बाप म्हणजे सूर्य. पावसाची बहीण नदी, पावसाचा भाऊ वढा. असं यांच कुटूंब. ढग म्हणजे गर्भाशय. पाऊस नोकरीला शेतात जातो, बादगड संगतीने गटारीत जातो, संस्कार चांगले असतील तर गाय पावसाचे पाणी पिते. हे म्हणजे पुण्याई, गोमूत्र म्हणजे सुवर्णस्वर्ग. पावसाची आई बा काढायला नको. पावसाचा आवाज. पाऊस पाण्यात पडला की टुब्बुक अस आवाज येतंय. मग भाकर्या ऊठत जातात.
अधिक वाचा