माणसा परीस कुत्री बरी
माणसाने माणसाळावलेला पहिला प्राणी म्हणजे कुत्रा. आजही आपल्या जवळचा म्हणजे तोच. कुत्रा माणसाळला, मदत करु लागला, राखणीला आला, शिकारीचा माग काढून दिला, छोटी शिकार करून दिली. भलताच तो माणसाळला पण बोलता बोलता माणूस एकमेकाला कुत्र्या, कुत्र्यासारखं मारीन, कुत्र्याची लायकी, कुत्रा तो कुत्राच असं काही द्वेषाने भरभरून बोलतो तेव्हा ते काय बघू वाटत नही. काय माणूस काय करत चाललाय हे त्याच्यापण लक्षात येत नसतं. उलट कुत्रा (पाळीव) हा मायाळू असतो, प्रामाणिक इमानदार असतो हे बव्हतांशी गुण माणसात नसतात. एखादा धनगर जेव्हा शेकडो जनावरं चरायला घेऊन भटकत असतो तेव्हा एकदोन कुत्री असल्याने किती बिनधास्त असतो. रात्री जर दरवाजाबाहेर कुत्रा बांधलेला असेल तर सुखाची झोप लागते. तो भलेही चोर दरोडेखोरांचा प्रतिकार करू शकत नसेल, पण सुचना करतो माणूस सावध होतो. कुणाच्या घरी जर कुत्रा असेल तर तो कुत्र्याचा अनादर करणार नाही. घरात जर बाहेरून तुम्ही आलात , परगावाहून जर बऱ्याच दिवसांनी आगमन झालं तर त्याला एवढा आनंद होतो किंवा तो तुम्हाला एवढा मिस करत असतो जेवढे घरातले इतर कोण करत नसतील. किंवा घरातले व्यक्त करु शकत नस