Shrenik Narade

परवाचा दोस्त भेटला, चंद्रावर बोलत होतो आम्ही.  मी म्हणटलं तुला चंद्रामध्ये कोण दिसतंय ?  ते म्हणटलं, चंद्र म्हणजे मोबाईलची बॅटरी. चार्जिंग हूईल तसं मोठ्ठा होतो. कमी हूईल तसं बारका हूतो. बॅटरी फुल्ल म्हणजे पोर्णिमा, क्रिटीकली लो म्हणजे आमोशाच्या आदूगरचा दिवस. स्वीचाॅप म्हणजे आमोशा. असं चंद्र असतंय.  आणि तुला म्हणून सांगतो पोरींच्याबरोबर लै चॅटींग करत जावू नको. लै चॅटींग केलं की असं चंद्रात कोणतर दिसतंय. त्यामुळं माणूस बिघडतो. शाना हो ! 

ए आय ट्रिपल ई चा फाॅर्म भरायचा होता बारावीला वडलांची सही लागत होती, गडबडीत फाॅर्मवर सही राहीलीती आणि तसाच फाॅर्म सबमीट केलता. क्लार्कनं फाॅर्म परत केला. दूसर्या मिनटाला परत मीच सही मारून फाॅर्म सबमीट केला. क्लार्कला काळाबाजार ध्यानात आला. त्यांनी थेट प्रिंसीपलांकडे तक्रार केली. मला बोलवून घेवून घरला फोन केला.  वडलांना म्हणटले की, तुमच्या मुलानं डुप्लिकेट सही केलीय.  बापा म्हणटले, करू दे की मीच सांगिटलोय.  मग प्रिंसिपल म्हणटले,  अहो बँकेत ते डुप्लिकेट सही मारली तर ? नही मारणार त्यो ! फोन कट करून प्रिंसिपलांनी माझ्यापुढं हात जोडलं आणि म्हणटले धन्य आहेस बाबा ! माध्यान्ह भोजन आता आलं. आधी तांदूळ यायचे. त्याला घरातल्या कुणाचीतर सही लागायची. बापांनी तवाच शाळेत सांगिटलं, करू दे सही. नंतर माझं मला वईट वाटायचं की, आपन त्यांची सही करतोय. मी एकदा बोललो. तर बापा म्हणटले तुझ्यावर भरोसा हाय. माझ्या बापांचं शिक्षण कमी. शेतीत लहानपासून राबले, अजून राबणं चालूच आहे. जसं कळायला चालू झालं तवापासूनच मी पण शेतात चाललो, मी गेलो की कौतुक असायचं.पण ते मला कधी बोलून दाखवायचे नाहीत. मम्मीपुढं कौतुक करतात. कधीच

I asked my friend what can i do for improve my English talking ? He suggest that chat with your foreign friends.  Then i messeged my pakistani friend Iffra.  We chat about bolywood.  She asked me 'Udta panjaab dekha ?'  I replied 'panjaab nhi punjab !' No it's Panjaab. Woh chor do tumhne dekha ki nhi ? Kounsa chor ? She replied chor nhi chhhodd. Then i went offline. Next day i told my friend about chatting. He replied, ky mrdaa tula pakistanchich gaavli hvy ? Ti b aaplyatlich hy ! aamerikchya poribrobr bol aani v4 when you coming Goa ? Aani sudhra jra.  :D

मी पावसाचं ठेंब आहे. परवा पडलो, समुद्रातच. जिथंन आलतो तिथंच पडलो. पडल्या पडल्या खाली गेलो. खाली गेल्यावर एक जोरात लाट आली. मी किनार्याला गेलो, जोरात लाटेनं ढकलल्यामुळं माझा मी कडेला येवून पडलो. वाळूत घूसलो, जरा शांत वाटलं. तेवढ्यात परत लाट आली आणि वाळूतंनं आत गेलो. रात्रभर हिंडलो समुद्रात सकाळ झाली, दूपारला ऊन पडलं. परत मी वर चाललो. माझ्यासारखं कितीजण तर ओरडत होते. त्यांना बघून बरं वाटलं.  वर जाताना एकच विचार डोक्यात होता. रात्रभर हे सगळे होते कुठे ?

एका गावात एक जनावराचं डाक्टर आलं, नवीन शिकलेलं हुतं, हुशारबी हूतं. हाळूहाळू जम बसाय लागलं. डाक्टरंच गुण यायला लागलं, म्हसरं पटापट गाब धराय लागली. डाक्टराची किर्ती झाली.  त्या गावातला एक भाग हूता, तिथली माणसं लै कडू, म्हस ओपला यायच्या आगूदरंच गाब घालवायची. आसं एक म्हस गाब आलेली नही म्हणून डाक्टरंन प्रामाणिकपणानं सांगिटलं, तर त्यो गडी म्हणटला घाला लस त्या नादानं का हूईना लवकर ओपला यील. डाक्टरला पण पैशाशी मतलब डाक्टर बी गाब घालवायचा.  आसंच दिवस चालली, एखादं जनावर दोन टप्प्यात गा ब गेलं नही की त्या भागातली लोकं डाक्टरला शिव्या द्यायची. मग डाक्टर ते भाग सोडून दिला. त्या भागातल्या एका मस्तवाल माणसाची म्हस आजारी पडली, ह्यो डाक्टर तर जायचंच बंद केलता, बाकीची तर आगूदरपास्नंच जात नव्हती. मग परत ती ह्या डाक्टराला पिडाली. ह्यानं गावातल्या एका म्हातार्या डाक्टरचा नंबर त्यला दिला. त्यो म्हातारा डाक्टर कुणाच्या पण गोठ्याला जायचं झालं तर न्यायला सोडायला गाडी लागायची. तश्या अटी त्यानं सांगिटलं. रोज सकाळी म्हशीचा मालक आल्यावरंच डाक्टर अंघूळीला जायचा, मग त्याला तासभर तिथंच ताटकळत बसावं लागायच. नंतरनं गो

दरबार भरलेला आहे. हा प्रसंग विशेष महत्वाचा असल्यामुळे दरबारातील वातावरण तंग झालेले दिसते. राज्यवंशातील अनेक राजकुमार दरबारात हजर असून दरबारी लोकांना विशेष प्रकाराची चिंता व उत्कंठा लागलेली दिसते. अशा वातावरणातच राजानं आपली शोधक दृष्टी आपल्या लाडक्या सरदार बिरबलाकडे रोखली आणि म्हणटला..... गायछाप हाय का ? मी चुकून पितांबरीची पुडी आणलीय..

लग्नानंतर पहिला पावसाळा. माझं लग्न एप्रिलमध्ये झालं. म्हणजे 15 तारखेला झालं. बायको शहरातली, मी खेड्यातला. खरं मी निम्मं शहरात निम्मं गावात. म्हणजे माझी ड्युटी साॅरी जाॅब शहरात, राहायला खेड्यात. इथं आल्यावर मी शुद्ध बोलालो, गावात गावठी बोलतो. बायकूला घेवून मी ईकडं सेट झालोय. गावात नकोच वाटालतं. यावर्षी पाऊस नही, रिमझिम आहे. मे पर्यंत रविवारी गावाकडं जायाचो मी बायको दोघंपण. रविवार भैरोबाचा वार, बायकू मी देवाला जायाचो, बायकूचं आणि माझं दोघांचं देवावर ईश्वास हाय, तिचा गणपती वर आह े, माझा भैरोबावर हाय. तरीबी आम्ही एकमेकांच्या देवाचा आदर करतोय. गावात भैरोबाला मी आणि ही. हीच नाव रूपाली. मी रूपाली दोघं जायचो. दर्शन करायचो. आता जायला नको वाटतंय. म्हणजे मलाच नको वाटतंय. गावातली लोकं चांगली नहीत. म्हणायची ही आली आणि पवूस गेलं. म्हणून जात नही. रूपालीवर माझं प्रेम आहे नही हाय. हाय जवळच वाटतंय. आहे म्हणटलं की ऊगच बरमूड्यात बनेल इन केल्यागत वाटते. रूपालीवर माझे प्रेम आहे. आरेंज लगीन असल्यानं प्रेमपण आरेंज. लग्नावेळी ही एकटी नही आली, बरोबर मांजर पण घिवून आली. डिंपी नाव मांजरीच. झक मारत हिकडं पण आणलं.

एका लांबच्या पावण्यांकडे जवळच्या पावण्याबरोबर आलोय. तिथं लग्न ठरलंय, जवळचा पावणा पण माझ्याच वयाचा हाय. सकाळी जेवून खावून बसलो तर नंतरन एक पोरगी दिसली तिथं. कट्ट हूती दिसायला, मला आवडली आणि माझ्या अगोदर पावण्याला. ह्यो गडी म्हणटला हे माझा विषेय हाय तू हात घालायच नही.  मी बर म्हणटलो. पावणंपै जरा जास्त असल्यानं काय हालचालपण करायला यिना. त्यात ह्यो गडी डाव टाकायला जाताना एॅपलच फोन फिरवत चाललाता. जावून विचारला नाव काय ?  ती काय बोल्ली नही. हे मला यिवून म्हणटलं, बोलत नही ती. बसून क ंटाळलतं ते, आणि त्यांचं जरा जवळच पावणं असल्यानं ह्यो तिथंच लोळत झोपला. मी पण त्यांच्याच टेबलावरचं पेपर फाडलो नंबर लिवलो आणि तिच्याकडं टाकलो. चिठ्ठी ऊचलली आणि दूसर्या मिनटाला व्हाटसप चालू झालं.  ;) पुढची बोंब असं झाली की ती कर्नाटकातली. पहीली दोन मेसेज वाचून काय कळंना झालं. मराठी इंग्लीश मध्ये टाईपलेलं ओळखतंय, खरं कन्नड ईंग्लीशमधे कळत नही. मग नंतर डोस्कं लागलं हे कन्नडी हाय. मग असंच असंच चॅटींग करत बसलो. ह्यो ऊठला आत्याला चहा कराय लावला. चहा घिवून तीच पोरगी आली. मला लाईन देत गेली. ह्यो म्हणटला घाणा घाटलास ? चिडलंय

आमचं कुटूंब हाय, मला दोन बायका. मी O हाय. त्या दोघी H हायीत. मग आमचे वर्तृळ पुर्ण झाले. म्हणजे कुटूंब. आम्ही कुणीच आडनाव लावत नाही. आम्हाला H20 म्हणून ओळखतात. मी गोव्यात हिंडलतो तवा एका बाईनं सिगरेटमधंन मला वढलं. मी आत गेलो, रक्तात मिसळलो. तिथं ह्या दोघी भेटल्या, भनीभनी हायीत, माझं दोघींच्यावर प्रेम हाय, आमचं सूखी कुटूंब त्या बाईच्या कपाळातून बाहेर पडलं. नहीतर तिथं कितीतर कूरूप C सिगरेटमधंन येत होत्या. घामातंन थेट समूद्रात गेलो. दोघीस्नी घिवून समूद्रात भरपूर हिंडलो. एका सूरमई नं आम्हाला गिळलं. तरी आम्ही जिवंत हूतो, दोघी म्हणटल्या असं घर पायजे आपलं. तोपर्यंत सूरमईला पकडलं. आम्ही सूरमईतच होतो. सूरमई हाॅटेलात गेली तवा आम्हाला घराला गिलावा केल्यागत वाटलं. मग हाॅटेलवाल्यानं सूरमईला तव्यावर टाकलं आणि ह्या दोघी माझ्यापासून लांब गेल्या आणि हरवल्या. माझं ब्रेकप झालं. मी परत एकटा पडलोय. जावू दे. पुढच्या वेळंला नव्या दोघी घेवून कुटूंब तयार करणार आणि कुणाच्या तर ब्रेकप पार्टीतल्या दारूत जाणार ! 

पाऊस पडालाय. पावसाचं आवाज कसा येतंय. च्किठच्कप्च असं मेणकागदावर पडल्यावर येतंय. मातीत पडलं की सूरवातीला आवाज येत नही, नंतर येतो. माती ही पोरांच्या डोक्यासारखी असते, पोरांचे डोके जास्त भिजते पोरींचं डोकं कमी. कमी डोकं म्हणजे कमी भिजतंय. कारण पोरींचे डोस्के नाही, केस लांबडे असतात, ऊतार असल्याने पाणी घसरून जातंय. पावूस डोक्यात जात नाही. आता वेणीतल्या एखाद्या केसाचे मूळ शोधणे हे कठीण काम. नवीन- ऋषीचे कूळ आणि वेणीतल्या केसाचे मूळ शोधू नये.  ऊसाच्या पाल्यासारखे मोकळे केस सोडणार्या  पोरी भारी दिसतात. व्हरायटी फक्त 86032सारखी पाहीजे. पोरींचा विचार करायला नको. पावसाचा आवाज. पावसाच्या ठेंबाचा आवाज. पिच्चरात दाखवतात तसं नसतं. पावसाची आई म्हणजे समूद्र, पावसाचा बाप म्हणजे सूर्य. पावसाची बहीण नदी, पावसाचा भाऊ वढा. असं यांच कुटूंब. ढग म्हणजे गर्भाशय. पाऊस नोकरीला शेतात जातो, बादगड संगतीने गटारीत जातो, संस्कार चांगले असतील तर गाय पावसाचे पाणी पिते. हे म्हणजे पुण्याई, गोमूत्र म्हणजे सुवर्णस्वर्ग. पावसाची आई बा काढायला नको. पावसाचा आवाज. पाऊस पाण्यात पडला की टुब्बुक अस आवाज येतंय. मग भाकर्या ऊठत जातात.