टाईमपास कसा करावा ?
वेळ ही आत्यंत अनमोल गोष्ट हाय आणि झक मारत ते खरं सुद्धा हाय. तरीपण कायकायवेळेला विनाकारण निराश वाटते. ते आगदी शिवखेरा ची पूस्तक वाचलं तरीबी निराशा जात नही. मला आगूदर शिवखेरा लै आवडायचा. आता ते पुस्तक आणि माहेरची साडी हे मी अत्यंत विनोदी असं वाटून वाचतो बघतो. जीवन गतिमान हाय तिथं आजचं वास्तव उद्याची खिल्ली असत्या. पटत नसलं तर एकदा ईचार करा. त्यातून निराश वाटलं की मी काही ऊपाय योजून काढलो. ते सकाळ ते रात्री झोपेपर्यंत आखंड दिवस कसा टाईमपास करता येईल. हे माझ्या डोशक्यात आलं नव्हतं. सकाळी भल्या पहाटे ऊठावे. आवरावे. आवरताना टाईमपास करू नये. आवरून माॅर्निंग वाॅकला जावावे. सूंदर मुली कमी असतात हे मान्य. पण त्यातल्या त्यात ज्वाला गूट्टासारखी एखादी दिसतेच. तिच्या प्रेमात पडावे. पडले तरी लै लागत नही. जाड पोरी मायाळू असतात. बीपी, शुगर, हार्ट असले प्राॅब्लेम असलेले कैक काका लोक असतात. त्यांच्याबरोबर चालत बोलत जावे. ऊगचच कायवाट्टलं ते इचारावं. सकाळसकाळी त्यास्नी पण कोण बोलायला नसतंय. त्यामुळं ते अधिक बोलत्यात. आणि लांब थापा मारत्यात. ते ऐकायला मज्जा येते. माॅर्निंग वाॅकहून परत येत