'Impossible is Nothing'

झक मारली आणि इंजनियरींग पुर्ण केलं असं त्या चौघा-पाचजणांना वाटलं. नोकरी ते बी पुण्याला !
आणि पगार सात हजारच्या वर देत नहीत. गावातली लोकं घरच्यांच्यापेक्षा जादा बोंबलाय लागलेली. घरचे पण उठता-बसता, खाता-पिता, येता-जाता काय वाट्टलं ते बोलायची. जीव नको असं वाटालंत पोरास्नी. मग ते रोजच्या बैठका घेत आणि ह्या गावच्या लोकास्नी एकदा घोडा लावूनंच गप्प बसायचं असं ठरवित असतात. रोज वेगवेगळे प्लॅन्स करत असतात. मग एकदिवशी असंच ठरवत्यात आपन एकदा तरी जगात फेमस झालं पाहिजे असं कायतर करूया असं ठरतं. त्यातलं एकटं लॅपटापवर कायतर खटकं दाबत बसलं हूतं. ते म्हणटलं 'चांद्रयान मोहिम यशस्वी झाल्या.'
बाकिची म्हणाली मग काय हिथलं रान घालून तिकडं चंद्रावर तुमचा बाबा ऊस लावणार हाय काय ?
मग सगळी पोरं हसत्यात. पण त्ये लॅपटाॅप घिवून बसलेलं पोरगं म्हणतंय, 'आरे आपन बी यान तयार करायचं आणि एकदा चंद्रावर जावून यायचं.'
दूसरा म्हणाला, 'तुमचा बा परवानकी देणार हाय काय ? आणि यान काय तुमचा आज्जा तयार करणार ?'
'तुमच्या प्रत्येकात एक इंजनेर दडलाय. आणि यान सोडणारी सगळी इंजनेर असत्यात, आपन पण यान तयार करायचं आणि चंद्रावर एकदा ट्रिप काढून यायचं बघ.'
आत्ता जरा प्रत्येकाला त्याचं विचार पटायला लागत्यात. मग ह्यानं नेटवरंन डाऊनलोड केलेली व्हिडीओ, पीडीएफ फाईल्स, काहि ईमेजेस दाखवतो. आणि म्हणतो 'सगळी लोकं टनात वजनं असलेली यान तयार करत्यात आपन क्विंटल मध्येच तयार करायचं. म्हणजे बज्येट कमी बसतंय. तेवढ्यात त्यांच्यातलं एकटं त्वांड उचकटतंय म्हणतंय 'यानाच्या सायलेन्सर ची पुंगळी काढणार असला तरंच मी मोहीमेत सहभाग घेणार बघा !'
बरं सगळ्यानच्या सगळ्या अटी पुर्ण करायचं म्हणजे लै वेळ लागणार. त्यापेक्षा ज्याला ज्यो पार्ट पायजे तसा डेव्हलप करायचं. उद्याला सगळीजनं पाच पाच हजार घिवून त्या आयट्या केलेल्या अरण्याच्या फॅब्रिकेटच्या कारखान्यात यायचं. महिन्याभरात यान तयार झालं पाहिजेच.
सगळेजन होकार देतात.
दूसर्या दिवशी सगळेजन ते कारखाना उघडायच्या अगूदरंच कट्ट्यावर यिवून बसत्यात. मग आर्ध्या तासानं आरण्या येतोय. त्याला सगळेजन बघून हसू येतंय. काय रे इंजनेरानु काय सकाळपारीच आलायसा ?
कोण कायचं बोलत नहीत. आरण्या शटर उघडून आत जातोय तसं सगळी त्याच्या मागनं जात्यात. मग त्याला सगळं काही सांगतात. ते म्हणतंय हे तयार करायचं शक्य असतं तर सगळी लोकं तेच केली आस्ती.
मग त्यांच्यातंल्या एकट्यानं मोबाईलचा वाॅलपेपर त्याला दाखवतोयं त्यावरं लिवलेलं असतंय 'Impossible is Nothing'
आरण्या पण म्हणतंय हु दे खर्च ! तुमाला चंद्रावर नही घालवलो तर नावाचा आरण्या नही. येकदा धूरळा ऊठवायचंच !
मग आरण्या आणि दोघं जनं पैसे घेऊन एक छोटा हात्ती ट्रक ठरवून मटरेल आणायला जात्यात. शहरातल्या मोठ्या दूकानातंन, जून्या बाजारतंन, चोरं बाजारातंन सगळं मटरेल गोळा करत्यात.
दूसर्या दिवसापास्नं सगळीजनं देहभान वगैरे इसरून कामाला लागत्यात. दीड महिन्यात म्हणजे यान तयार हूतंय. हे सगळं गुप्त पद्धतीने तयार करत्यात. दोन दिवसाने यान लाँच करायचं म्हणेन ठराव करत्यात. आदल्या दिवशी रात्री एका टॅकटरातंन यान माळावर नेत्यातं. टॅक्टरच्या ट्राॅलीतन यान वर ऊडवायचं ठरतं.
परत रात्री अकराला एक मिटींग हूते. सगळ्यासनी सूचना देत्यात. लै दिवस जाणार हाय त्यामूळं जास्त टिकीलं असं डब्बा घ्या. आथरून पांघरून कमी घ्या, एक कुत्रं बी घ्याय पाहिज्ये हे लक्षात येतंय त्यांच्या. मग एक ह्यनं कुत्र बी आणत्यात. दशम्या शंकरपाळ्या शेंगाच्या पोळ्या, ग्लूकोज डी, पाण्याचं पीप वगैरे घेत्यात.
पहाटे पाचला म्हणजे यान ऊडवायचं ठरतंय. सगळे तीन वाजता येत्यात कुत्रं बी घेत्यात. ऑक्सीजन सिलेंडर ते चेक करत्यात म्हणजे वजनं वगैरे. मग यानात चढल्यावर खिडकीकडंला कोन बसणार ह्याच्यावरंन भांडन हूत्यात. मग दर दोन तासानं जागा बदलायचं ठरतंय. सिटबेल्ट ते लावून घ्येत्यात. आणि बटन दाबत्यात काऊंट डावून सूरू होतंय.
5
4
3
2
1
0000
यान उडतं.
गावातली लोकं पुंगळीच्या आवाजानं जागं हूत्यात. आणि तिकडं येत्यात. तोपर्यंत यान पृथ्वीपासून बर्याच लांब आलेलं असतंय. यानात बाहूबल्ली मधली गाणी लावलेली असत्यातं. smile emoticon

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

कंडका पाडायला कोयता धारेचा लागतो!

हातकणंगलेत राजु शेट्टींविरोधात कोण ?

कोल्हापूरातील दोन दोस्तांच्या सरकार आणि समाजाने केलेल्या हत्या!