सातवी शिकलेला माझा एक मित्र. बर्यापैकि उद्योगपति झाला. काल तो आणि मी त्याच्या आॅफिससाठी लागणार्या वस्तुंची खरेदी करायला गेलो होतो. जोरात बोलनं, बुडाखाली बुलेट, चांगल्या चांगल्या गाण्याची पार वाट लावून टाकावं असं गाण जोरात म्हणंनं. ही त्याची काहि वैशिष्ट्ये. दुकानाचं बीलं झालं 330 रूपये ह्या गड्यानं त्याला अडीचशेच दिले. तोंड वेडवाकडं करत त्यानं ती रक्कम स्विकारली, कारण ही तसंच त्याचं गोडं बोलनं. (इथंच जर एखादा शिक्षक असता तर ? किंवा कुणीही शिकलेलं)
दुकानातल्या सामानाची खरेदी आटोपल्यावर आम्ही आईस्क्रीम खायला गेलो. आईस्क्रिम च्या गाड्यावर जातो ना जातो तोपर्यंत ह्याचं राजस्थानी भय्यासोबत बोलनं चालू झालं - लै मिळवालाय गा तुम्ही ! त्या बिचार्याला बहुधा मराठी कळत नव्हती. मी सांगितलो त्याला मराठी कळतं नाही. हिंदीतनं बोल(अर्थात मला ह्येची हिंदी ऐकायची हौस पह्यल्यापास्नं) परत हा चालू झाला. लै कमाने लगे गा तूम, हमारे रांडचे वर भी नही जाते ओर दुसरे को भी नही जाते. और तूम गोड बोलके हमे घोडा लगा देते हे.
तिथंली आसपासची माणसं ह्याच्यावर ईमप्रेस झाली होती. आमचं खावून झालंत ह्यानं बील विचारल ते म्हणालं साठ रूपय्ये, ह्यो पन्नासची नोट त्याच्या हातात देत म्हणाला लै कमवायचं नसतंय दुसरीकडंन इवून ! ते म्हणाला क्या भाई ?
ह्यो : नाराज नह्यीस नव्हं ?
त्यो : नही
ह्यो : मग आणि वीस रूपये देतोस का ?
तिथुन बुलेट ला किक बसली मला गाडीवर डोस देत होता व्यवहाराचे मी पण ऐकत होतोचं.
संकष्टी असल्यामुळं जयसिंगपूरातल्या एका नामांकित गणेश मंदिरात आम्ही गेलो. आरती झाली दर्शनाची रांगेत तीन हजार लोकांची गर्दी हा एक्झीट गेट मधून आत गेला. मी बाहेरंच ऊभा होतो. एक्झीट गेट मध्ये सिक्युरीटी गार्ड ह्याला आडवला तिथंच त्या मंदीराच्या ट्रस्टीमधले नवरा बायको गार्ड जवळं थांबून होते. गार्ड म्हणालाहिकडंन जाता येत नाही आत !
ह्यो: का ?
गार्ड : हिकडंन बाहेर पडायचं असतंय !
ह्यो: मला काय माहित नही काय ?
गार्ड : मग हिकडनं कशाला आला ?
ह्यो: मामा दुपारी चार वाजल्यापास्नं रांगेत राहिलोय त्यात माझा ऊपवास चककर यायल्या !
रांग काय फुडं सरकना म्हणून आलोय.
तिथच बसलेली ट्रस्टीची बायको तिच्या नवर्याला मारवाडी भाषेत कायतर म्हणटली. (बहूतेक शिव्या दिली असेल) त्यानं ह्याला थेट गाभार्यापर्यंत आत नेंल आदरानं दर्शन दिलं आणि येतानं वीसभर पेढ्याचा एक बाॅक्स दिला. मंदिरातुन आला. गावाकडं यायलो हा मला त्याच्या लुच्चेगिरीच्या कथा सांगत होता. मी पण मन लावून ऐकत होतो. एका ठिकानी बसलो मी म्हणटलो दर्शन घेतलासं मला पेढं दे! त्याला दोनं पेढं दिलो बाकिची मी फस्त केलो.
नाटकीपणाचा आव काही ठिकाणी आणावाचं लागतोय का ?

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

ट्रकडायव्हरांचे काय चुकले?

भाजपची उलटी गणती वेगाने सुरू झालेली आहे.

पावसाचं आवाज कसा येतं