दाणदाण पळत ते पोरगं मास्तरकडं आलं. मास्तर उठून ऊभा राहिले खूर्चीतून. एवढ्या सांच्याला का हे आलं. ते पोरगं अलिकडं हूशार व्हायलतं. मास्तरला आवडणार्यापैकी एक. मास्तर नं स्काॅलरशीपचा फाॅर्म भरला होता पोराचा. धापा बंद व्हायची वाट पाहनं मास्तरला झालं नाही. काय रे महेश ईतक्या गडबडीत काय झालं ? 
शांत झालं पोरगं. तस डोळ्यातून पाणी यायला चालू झालं. 'बाबा म्हणालाय शाळा सोड आणि कारखान्यात कामाला लाग.'
ह्याचा बाप बसायला असायचा तिथल्याची पोरं वर्ष दोनवर्ष झालं कामाला चालेली. शिकून काय धन पडत नही अशी धारणा झाली होती त्याच्या बा ची.
महेशला आता काहिच कळत नव्हतं. बाप घरातनं बाहेर गेल्यावर हा मास्तरांकडे पळत आला होता.
मास्तर म्हणाले 'तूझ्या वडीलांना समजावनं अवघड आहे, तू असं कर माझे एक मित्र आहेत ते रात्रशाळा चालवतात. मी तूझ्याबद्दल त्यांना बोलेन.'
एवढं ऐकला तो आणि माघारी फिरला. मघाशी पळत आला होता आता कधीतर एक पाऊल उचलून टाकतोय....

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

कंडका पाडायला कोयता धारेचा लागतो!

हातकणंगलेत राजु शेट्टींविरोधात कोण ?

कोल्हापूरातील दोन दोस्तांच्या सरकार आणि समाजाने केलेल्या हत्या!