सव्वी जानेवारी
सव्वीस जानेवारीला आधी सव्वी जानेवारी म्हणत होतो. प्रजासत्ताक दिन हे शाळेत म्हणटलं तर चालायचं. त्यादिवशी सगळीकडं झंडावंदन असतंय. सकाळी शाळेत गेलं की परवतफेरी असायची. त्याला प्रभातफेरी म्हणतात ते हायस्कूलला गेल्यावर कळलं. गावात सोसाटी, मध्यवर्ती बँकेवर, चावडीवर, आणि समाजमंदिरवर झंडावंदन करून शाळेत एकदा करायचं. मग गावातली काही लोकं गोळ्या, बिस्कीट ,चाकलेट , बर्फ्या जिलेब्या वाटायची. ते रांग बदलून बदलून सगळं साठवायचं आणि तूझं लै काय माझं लै ? म्हणून भांडायच. नंतर एकमेकाला वाटायच. घरला झंडा फिरवत यायचं. दिवसभर खाकि चड्डी पांढरं शर्ट आणि त्यावरचा बिल्ला काढायच नाही. सोनेरी बिल्लं आवडायची नाहीत. पॅस्टीकची मोठ्ठीच्या मोठी बिल्लं लावायची. असं करायचं. दूपारी घरात पुरी बासुंदी नहीतर पुरणाची पोळी, फोडणी भात ते असायचं. किशना आज्जा आणि शिप्याचा केशव मामा आमच्यात कामाला येत हूतीत, ते आमच्यातंच जेवायचे, मी माझं आणि त्यंची ताटं घिवून तिथंच जावून त्यांच्याबरोबर जेवत बसायचो. किशना आज्जा गोष्टी सांगायचा. केशव तात्या पुस्तकला कव्हर घालून द्यायचा. एकदा कापडी बिल्ला शिवून कायमचं फिट्टं राहावं असं वाटलंतं,